Από χρόνια όταν επισκέπτομαι κάποιο οίκημα του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Πόλη, εντυπωσιάζομαι με την καθαριότητα, την περιποίηση, την αρχοντική κατάσταση στην οποία το διατηρούν. Λες και ο χρόνος δεν κύλησε από πάνω του.
Κι αυτό άσχετα αν το κτίριο είναι ένας ιερός ναός, ένα σχολείο, ένα νεκροταφείο. Κι άσχετα αν το οίκημα κατοικείται ή όχι. Τα διατηρούν σε άριστη κατάσταση.
Επαναλαμβάνω πως εκπέμπουν μια υπερηφάνεια. Ότι η νοοτροπία αυτή εκπέμπει μια αρχοντιά με βαθιές ρίζες, ανά τους αιώνες.
Πρόκειται για μια παράδοση που διατηρούν σαν κόρη οφθαλμού, κάτι ανάλογο με τις εκκλησιαστικές και άλλες παραδόσεις τους.
Αφορμή για τα παραπάνω παίρνω
